Een eenling. Altijd geweest, vertelt ze. Laat haar maar lekker met rust. Liever de melancholie dan de lach, liever de afzondering dan de massa. Het moet wel, zegt Ans Markus. ,,Om te schilderen moet je een beetje los staan van de rest. Dan kijk je beter.’’
Vraag haar niet wat eerder kwam. De kunst of het apart staan. ,,Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik er niet helemaal bij paste.’’
Zó begint mijn weergave van het vraaggesprek dat ik had met kunstenares Ans Markus, in haar Amsterdamse atelier. Natuurlijk poseerde ze bij onze wegwijzer-paddestoel, met tekst en uitleg over de richtingen in haar leven. Het verhaal verschijnt komende zaterdag in de kranten, met prachtige foto’s van Marcel Rob.