Noem het maar een tocht naar het ongewisse. Onbekende mannen namen haar mee in een vrachtwagen en leverden haar af bij mensen die ze ook niet kende. Voor hoelang, wist ze niet. Nellie Vader was negen jaar toen ze in de hongerwinter uit Haarlem naar het dorpje Waarland werd gebracht. Thuis was geen eten meer. Op het platteland bij Schagen konden ze nog wel wat extra monden voeden.
Zo begint het verhaal dat ik schreef over de oorlogsherinneringen ’mijn’ tante Nel. Dat mijn staat tussen kommaatjes omdat ze geen echte tante van me is. Maar omdat ze sinds 1944 de hartsvriendin van mijn moeder is, noemen we haar tante. Haar relaas - een oorlogsverhaal met vooral goede herinneringen - staat woensdag in de krant.